«Η στιγμή γιά εμένα είναι πραγματικά πολύ στενάχωρη και τα συναισθήματά μου είναι συγκεχυμένα.

Από τη μιά λυπάμαι που δεν τα καταφέραμε κι από την άλλη ευχαριστώ τον θεό που έδωσε όλα αυτά τα χρόνια σ'εμένα και τους συνεργάτες μου δύναμη, καθαρό μυαλό και κουράγιο να συνεχίζουμε και να πετυχαίνουμε πράγματα απίθανα γιά τον αθλητισμό της πόλης μας.

Δυστυχώς όλα τα όνειρα έχουν κι ένα τέλος. Πολλές φορές ευχάριστο και πολλές δυσάρεστο.

Κι είναι αλήθεια ότι ζήσαμε πολλά όνειρα με ευχάριστο τέλος αλλά τώρα πρέπει να ζήσουμε και τα όνειρα με τη δυσάρεστη κατάληξη.

Η στιγμή είναι πραγματικά δύσκολη. Δεν ξέρω άν μπορούμε να ξαναδούμε όνειρα με ευχάριστο τέλος.

Οι αιτίες δεν είναι πολλές.

Ομως οι αίτιοι είναι πάρα πολλοί... και δυστυχώς χρόνο με το χρόνο αυξάνονταν.

Ευχαριστώ και χαίρομαι γι'αυτούς που μας υποστήριξαν με λόγια και πράξεις ζώντας μαζί μας το όνειρο.

Ευχαριστώ και χαίρομαι γι'αυτούς που ζήσαμε μαζί μεγάλες στιγμές στο Χαλκιοπούλειο, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη.

Ευχαριστώ και χαίρομαι γιά τους πραγματικούς φίλους και συνεργάτες του Γυμναστικού που έμειναν μαζί μας έως και σήμερα.

Ευχαριστώ και χαίρομαι γιά όλους τους προπονητές, βοηθούς, γυμναστές,φυσιοθεραπευτές, γιατρούς και αθλητές που 11 χρόνια ήταν μαζί μας και... μεγάλωσαν κι αυτοί μαζί μας.

Λυπάμαι γι'αυτούς που μας έδωσαν μόνο λόγια και υποσχέσεις.

Λυπάμαι γι'αυτούς που μπορούσαν αλλά και γι'αυτούς που όφειλαν να είναι δίπλα μας και έμειναν μακριά μας.

Λυπάμαι περισσότερο γιά τους "Δούρειους ίππους" και γι' αυτούς που ονειρεύονταν όλα αυτά τα χρόνια τη σημερινή ημέρα.

Λυπάμαι τέλος γι'αυτούς που ξέχασαν και διέγραψαν την αφετηρία τους αλλά και γι'αυτούς που υπέσκαπταν την πορεία του Γυμναστικού γιά μιά σειρά χρόνια.

ΟΛΟΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ...»