Το Δημοτικό Στάδιο «Ι. Ζηρίνης», από κατασκευής του το 1923 μέχρι σήμερα, αποτελεί το σημαντικότερο σημείο αναφοράς του αθλητισμού της Κηφισιάς.
Ο Ιωάννης Ζηρίνης (1869-1934) γεννήθηκε το 1869 στην Μαρώνεια της Θράκης, τόπο καταγωγής της οικογένειάς του, η οποία εγκαταστάθηκε στα 1888 στη Σμύρνη. Στη γενέτειρά του υπάρχει ακόμα συνοικισμός με την ονομασία Ζηρινέικα. Ασχολήθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση με το καπνεμπόριο. Ήταν απόφοιτος της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης το 1900. Το 1910 η έδρα της επιχειρήσεως μεταφέρθηκε στη Δρέσδη της Γερμανίας, λόγω των επερχόμενων πολιτικών και πολεμικών γεγονότων της εποχής εκείνης. Λίγο αργότερα η πολυτελής κατοικία τους στην προκυμαία της Σμύρνης επιτάχθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του αρχιστράτηγου των Τούρκων στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, του διαβόητου Liman Fon Santers. Μετέφερε το 1924 τις επαγγελματικές του δραστηριότητες στην Αθήνα, όπου υπήρξε και χρηματιστής. Κατοικούσε στην Κηφισιά στην ιδιωτική του έπαυλη επί της οδού Τατοΐου 58 - 60. Η οικογένειά του διακρίθηκε για τις ευεργεσίες της στη Μαρώνεια και ο ίδιος ως δωρητής του Ζηρινείου. Υπήρξε ο πρώτος έφορός του και ιδρυτικό μέλος του Α.Ο.Κ., το 1932.
Αργότερα και μέχρι το 1951 τον διαδέχθηκε στην εφορία ο γιος του Αιμίλιος (1904-1992). Κατά τραγική ιστορική συγκυρία, η κατοικία του Ζηρίνη στην Κηφισιά επιτάχθηκε και αυτή το 1941 και χρησιμοποιήθηκε πάλι ως κατοικία των Γερμανών κατακτητών.
Η κατασκευή του Ζηρινείου
Η νεοσύστατη το 1926 Κοινότητα Κηφισιάς αναζήτησε κατάλληλους χώρους στο Κεφαλάρι, στο Στροφύλι και την Πεύκη, για κατασκευή γυμναστηρίου, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τελικά, με τη μεσολάβηση του Ι. Χρυσάφη, διευθυντή Φυσικής Αγωγής του υπουργείου Παιδείας, ο Ι. Ζηρίνης αγόρασε την έκταση απέναντι από την Βίλλα Καζούλη, που ανήκε μάλλον στον Γεωργαντά και χρηματοδότησε τις απαιτούμενες αθλητικές εγκαταστάσεις. Οι εργασίες άρχισαν το 1929 και περατώθηκαν τον Μάιο του 1932.
Στο διάστημα αυτό σταμάτησαν προσωρινά λόγω διαφωνιών στην ονομασία του, διότι εκείνη την εποχή δεν έδιναν στα γυμναστήρια ονομασία φυσικών προσώπων. Έτσι, το Ζηρίνειο είναι το πρώτο γυμναστήριο στην Ελλάδα με ονομασία προσώπου. Μετά την ολοκλήρωσή του τέθηκε στην ευθύνη του υπουργείου Παιδείας με την ονομασία «Ζηρίνειον Εθνικόν Γυμναστήριον».
Τα εγκαίνια έγιναν με επισημότητα το απόγευμα της Κυριακής 12 Ιουνίου 1932, με την παρουσία του υπουργού Παιδείας Γ. Πετρίδη, των κοινοτικών αρχών της Κηφισιάς και Αμαρουσίου και πλήθους κόσμου. Τον δωρητή προσφώνησαν ο Ι. Χρυσάφης και ο κοινοτάρχης της Κηφισιάς Χρήστος Αποστολίδης, ενώ ο σύμβουλος Γ. Κούρτης τού πρόσφερε αντίγραφο αρχαίου αγαλματιδίου. Στην αντιφώνησή του ο Ι. Ζηρίνης, μεταξύ των άλλων, είπε: «Νομίζω ότι δεν άξιζαν εις εμέ τόσοι έπαινοι. Δεν έκανα παρά το καθήκον μου... Εις την παρούσα περίσταση ήτις αφοράν την νεολαίας μας, τολμώ να ελπίζω ότι το έργο τούτο θα συμβάλλει εις την ψυχικήν και σωματικήν διάπλασιν της νέας γενεάς από την οποίαν πολλά αναμένει η Ελλάς... Η ενίσχυση και η συμπάθεια με τας οποίας οι κάτοικοι της Κηφισιάς περιέβαλαν το έργον τούτο αποτελούν την καλυτέραν εγγύηση δια την επυτυχίαν του επιδιωκόμενου σκοπού υπέρ της Ελληνικής νεολαίας ήτις αποτελεί την ελπίδα της πατρίδος».
Ακολούθησαν γυμναστικές επιδείξεις από το Γυμνάσιο Αμαρουσίου και παράθεση δεξιώσεως. Αξιοσημείωτο γεγονός της τέλεσης την ίδια ώρα ποδοσφαιρικού αγώνα στη Ν. Ερυθραία, μεταξύ των τοπικών ομάδων «Ένωσης» και «Ερμή». Τούτο μάλλον υποδήλωνε την αντίδραση των Ερυθραιωτών, καθώς η παράδοση αναφέρει ότι ο Ζηρίνης επιθυμούσε αρχικά την κατασκευή του Γυμναστηρίου στην περιοχή τους, λόγω του Μικρασιάτικου παρελθόντος του.
Το Ζηρίνειο, με συνολικό κόστος κατασκευής 4.000.000 δρχ., περιελάμβανε: γήπεδο ποδοσφαίρου, στίβο 280 μέτρων 6 διαδρόμων, μεγάλα σύγχρονα αποδυτήρια, κλειστό στις τρεις διαστάσεις του Γυμναστήριο, αίθουσα διαλέξεων, γραφεία διοικήσεως και γήπεδα βόλεϊ, μπάσκετ και τέννις, στο χώρο οπού σήμερα είναι η εξέδρα. Υπήρξε πρωτοποριακά μοντέρνο, καθώς ήταν το πρώτο στάδιο στην Ελλάδα που περιείχε όλες αυτές τις σύνθετες αθλητικές εγκαταστάσεις.
Στις 2 Ιουνίου 1940 έγιναν τα εγκαίνια της σημερινής εξέδρας, δαπάνης 1.000.000 δρχ. και χωρητικότητας 1.500 θεατών, τα οποία θα τελούσε ο τότε διάδοχος και επίτιμος πρόεδρος του Α.Ο.Κ. Παύλος, αλλά τελικά δεν προσήλθε, λόγω γέννησης την ίδια ημέρα του υιού του Κωνσταντίνου, του σημερινού Τέως και έτσι τα τέλεσε ο κοινοτάρχης Κηφισιάς Ιωάννης Βαρουξάκης.
Στις 20 Ιουνίου 1949 περατώθηκαν οι εργασίες ανασυγκρότησης των κτηρίων του Ζηρινείου από τις φθορές που είχαν υποστεί, λόγω χρήσης τους, ως χώροι αποθηκών και στάθμευσης οχημάτων, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής (1941 - 1944). Τα έργα κόστισαν 1.100.000 δρχ. και έγιναν με ενέργειες του υπουργού Παιδείας Κ. Τσάτσου. Περιελάμβαναν επίσης επέκταση του αγωνιστικού χώρου, στίβο 320 μέτρων με ειδικό σιδηρόχωμα Λαυρίου, μερικό ηλεκτροφωτισμό του γηπέδου και μικρομεγαφωνική εγκατάσταση.
Τον Ιούλιο του 1966 έγιναν και νέες εργασίες ανακατασκευής του αγωνιστικού χώρου, κόστους 1.500.000δρχ., με επέκταση του στίβου 350 μέτρων και δημιουργία γηπέδων μπάσκετ και βόλεϊ με ασφαλτοτάπητα, στο χώρο όπου σήμερα το κλειστό Γυμναστήριο.
Το Νοέμβριο του 1980 οι έξι διάδρομοι του στίβου και οι χώροι πίσω από τα τέρματα επιστρώθηκαν με δάπεδο τύπου ταρτάν και κατασκευάστηκαν νέα σκάμματα αλμάτων και βαλβίδες ρίψεων.
Το 1983 το γήπεδο απόκτησε φυσικό χλοοτάπητα, αντικαταστάθηκε ο παλιός ηλεκτροφωτισμός και χτίστηκε η ανοικτή πλευρά του Γυμναστηρίου.
Το 1992 κατασκευάστηκε το μεγάλο και σύγχρονο γυμναστήριο 600 θέσεων με ξύλινο δάπεδο (παρκέ) και πολλαπλών χρήσεων (μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ κ.λπ.) και άνετους βοηθητικούς χώρους (αποδυτήρια, γραφεία, θεραπευτήριο). Στη βόρεια πλευρά του κατασκευάστηκαν γήπεδα τέννις και κάτω από αυτά κλειστό σκοπευτήριο.
Το 2007 δημιουργήθηκε πίσω από την εξέδρα μεγάλη αίθουσα Γυμναστικής με κατάλληλα όργανα ενδυνάμωσης που ονομάστηκε «Γ. Βαμβακάς», προς τιμήν του παλιού Κηφισιώτη δρομέα πρωταθλητή.
Το 2010 εγκαταστάθηκε δίπλα στο μεγάλο Γυμναστήριο μικρότερο κλειστό βοηθητικό, το λεγόμενο «μπαλόνι», χωρίς εξέδρες.
Έχουν γινει γυρίσματα τουλάχιστον τεσσάρων κινηματογραφικών ταινιών με κυριότερη «Τα Δίδυμα» με τον Θανάση Βέγγο.
* Από το αρχείο Νίκου Καραφωτίου.
2015-16 
